Çocuklar 2 yaş civarlarına geldikçe oldukça bağımsız hareket etme eğilimi gösterirler. Bir şeyleri kendi kendine yapmak ister, kendi kendine oyunlar kurmak ister, kendi kendine gezinmek ister. Bu dönemlerle birlikte bağımsızlaşan çocuk için bir tehlike ortaya çıkar. O da terk edilme korkusudur.
Çocuğun bağımsızlaşmasıyla birlikte ebeveynler özellikle anne daha rahat hareket etme fırsatına kavuşur. Özellikle bu dönemlerde anne çocuğunu bir başkasına bırakıp bir yere gidebilir. Yine çocuğu bir bakıcıya bırakıp bir işte çalışmak isteyebilir. Aslında bu dönemler bu bakımlardan çocuk ve annenin birbirinden ayrılma sinyalleri de olabilir. Daha doğrusu çocuk tarafından bu şekilde algılanabilir.
Anne çocuğun artık belli bir düzeye eriştiği için rahatlıkla bir başkasına bırakabileceğini düşünür. Artık kendisine bebeklik dönemindeki gibi aşırı bağımlı olmadığını düşünebilir. Dolayısıyla çocuktan daha kolay bir şekilde ayrı kalabilir. Fakat bu durumu çocuk bu şekilde algılamayabilir. Annesinin kendisini sevmediği ve terk ettiği düşüncesine kapılabilir.
Bu durumlarda çocuk çeşitli tepkiler verir. Hırçınlaşır, ağlama nöbetlerine tutulabilir. Huysuzlaşabilir. Kendi içinde çeşitli korkular yaşayabilir. Bu korkulardan dolayı altını ıslatma eğilimi gösterebilir. Tüm bunlar anneden ayrılmamak içindir.
Bu durum bağımsızlık eğilimleri gösteren bir çocuk için belki tezat bir durum olabilir. Fakat çocuk artık bebeklik dönemindeki kişi değildir. Oda belli şeyleri kendi içinde algılamaya ve fark etmeye başlamıştır. Dolayısıyla bu tür terk edilme hislerine kapılabilir.
Tabi bu duygulardan arındırmak için anne ve babaya önemli rol düşer. Bir anne çocuğu neden bırakır? Anormal bir durum yoksa ya bir işe girmiştir yada dışarıda başka bir işi vardır onu halledecektir. Ya da gerek ev işleri gerekse de diğer çocuklarından dolayı yükü oldukça ağırlaşmıştır ve bir bakıcıya ihtiyaç duyuyordur.
Bir anne eğer çalışmak istiyorsa ve çocuğu bir bakıcıya emanet etmek istiyorsa bunu aniden yapmamalıdır. Çocuklar yaşamlarındaki ani değişimlere olumsuz tepkiler verebilirler. Eğer çalışma düşünceniz varsa işe girmeden önce bakıcıyı birkaç hafta önce tutmanızda fayda vardır. Çocuğun bu süre içinde bakıcıyla vakit geçirip ona alışması önemlidir. Çocuk bakıcıyla vakit geçirirken onlara fazla müdahale etmemeniz gerekir. Eğer sürekli işin içinde olursanız çocuğun bakıcıya alışması ve sizden ayrılması çok zor olacaktır. İlk başlarda kısa aralıklarla onlara katılın. Daha sonra bu araları uzatın. Bu şekilde çocuğun bakıcıya alışması daha kolay olacaktır. Diğer yandan bakıcının çocuğa sizin evde bakması da önemlidir. Çocuk tanıdığı ve bildiği mekanda daha rahat edecektir ve bakıcıyla daha iyi vakit geçirecektir.
Çocuk siz evden çıkarken sizi görürse onunla uzun uzun ayrılma törenleri yapmayınız. Üzüntünüzü ve çocuktan ayrıldığınız için endişe ettiğinizi ona hissetmeyin. Ona uzun uzun sarılarak ayrılmaya kalkarsanız bu sefer çocuk sizden hiç ayrılamayacaktır. Kısa ayrılıklar için çocuk evde bir başkasıyla oyuna veya bir başka şeye odaklanmışsa, ona görünmeden de çıkabilirsiniz.
Terk edilme duygusu yaşayan çocuklarda uyku sorunları da görülebilir. Çocuk annesinin kendinden ayrılacağını düşünerek uyumak istemez. Hatta bazı çocuklar gece hiç uyumak istemezler. Bu durumda çocuk uykuya geçene kadar onun yanında sakin bir şekilde durmak faydalı olacaktır. Ona sakin bir tonda hikaye anlatarak uykuya geçmesini sağlayabilirsiniz.
******************************* Bebek Bakımı - Bebek Beslenmesi - Bebek Sağlığı Hamilelik - Tüp Bebek - Doğum -- Çocuk Eğitimi çocuk gelisimi, Çocuk Psikolojisi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
*********************
Bebek Bakımı - Bebek Beslenmesi - Bebek Sağlığı Hamilelik - Tüp Bebek - Doğum -- Çocuk Eğitimi çocuk gelisimi, Çocuk Psikolojisi